Wat? GPTW! Wat? Great Place To Work.Deze keer gaat mijn column over het bedrijf waar ik werk, mijn bedrijf PKF Wallast.

Als ik heel eerlijk ben heb ik ook wel eens de verleiding om te shoppen in virtuele winkels van heel ver weg, Amazon, Alibaba enzovoort. Het zijn de enige winkels die nooit dicht zijn, je altijd gelijk geven, alle bankpassen en creditcards accepteren en ruilen heel makkelijk maakt en nog belangrijker, je kunt gewoon in je luie stoel blijven zitten.

Ik vertrek...Niets ervan! Jij blijft thuis. Ik blijf thuis. Zowel zakelijk als privé...

Eén van mijn klanten was recent slachtoffer van ransomware: gijzelsoftware waarmee criminelen uw computer blokkeren of bestanden op uw computer versleutelen. Alle bestanden waren vergrendeld. Of de klant een losprijs (ransom) in bitcoins wilde betalen.

Zeven op de tien Nederlanders winkelt vaker bij lokale ondernemers dan een jaar geleden, lasik laatst in een onderzoek van Rabo Research. Het ligt voor de hand dat dit voor een groot deel door de coronacrisis komt. Naast sympathie voor ondernemers spelen het hamsteren in de supermarkten en niet op vakantie kunnen blijkbaar ook een rol in deze ontwikkeling.

Al geruime tijd denk ik met mijn team strategisch na over mijn carrière. Door kritisch te zijn op je uiteindelijke doel en vooral ook out of the box te durven denken kom je tot verrassende inzichten. Een inzicht waarmee we zijn gestart is de waarde van ownership. En dan heb ik het niet over spullen, maar wel over zelfbeschikking. Spullen zijn vervangbaar en verliezen vaak hun waarde. Sterker nog... soms geeft het niet hebben van spullen veel meer waarde aan je leven. Maar zelfbeschikking over je eigen kanalen, data-inzichten en content is me heel veel waard.

Zonder afbreuk te willen doen aan de voortdurende speurtocht van de uitgever interessante thema’s te bedenken, moet ik bij het thema voor dit kwartaal Building is the Future toch echt zeggen: dit is achterhaalde koek! ‘Vroeger’ wist je ook niet wat de toekomst bracht, maar was er een common sense over wat redelijkerwijs te verwachten was, je kon er enigszins op plannen en begroten.

Velen stellen vraagtekens bij het voedsel dat we verkopen. Te veel suiker, te veel zout. Het zet me aan het denken. We moeten bewuster en gezonder eten. Maar wat is dat? Je moet haast een wetenschappelijke studie hebben gevolgd om te weten wat er met ons voedsel gebeurt en wat er aan toegevoegd wordt.

Zonder afbreuk te willen doen aan de voortdurende speurtocht van de uitgever interessante thema’s te bedenken, moet ik bij het thema voor dit kwartaal Building is the Future toch echt zeggen: dit is achterhaalde koek! ‘Vroeger’ wist je ook niet wat de toekomst bracht, maar was er een common sense over wat redelijkerwijs te verwachten was, je kon er enigszins op plannen en begroten.

Wat is er mis met de middenweg? Dat vraag ik mij in de afgelopen periode wel eens af. Van nature ben ik een gelijkmatig persoon. Ik kan lichtelijk verbaasd kijken naar mensen die bij een tegenslag compleet de moed verliezen of die juist zichzelf en hun succes overschreeuwen. Maar het is ook mooi als emoties zo duidelijk aan de oppervlakte liggen en er meteen uiting aan wordt gegeven. In deze roerige tijden valt het me misschien meer op. De ontwikkelingen in de constant veranderende wereld volgen zich zo snel op dat het misschien wel logisch is dat daar heftig op gereageerd wordt, zowel in positieve als negatieve zin.

Building the future. Geen eenvoudig thema, gezien de tijd waarin wij leven.

Is het glas halfvol of half leeg? Positiviteit is voor mij de brandstof van mijn leven. Ik krijg oprechte irritaties van negatieve mensen. Natuurlijk kan je stevig balen. Zeker als het gegrond is. Maar het leven gaat door. Je moet door. Ik weet heel goed het verschil tussen opportunisme en positiviteit. Een lastige balans, maar ik zoek graag de grenzen ervan op. Want baat het niet, dan schaadt het niet.

Aan de top komen is al een ding op zich. Maar er blijven... Altijd in de spotlights staan maakt dat nog meer mensen je goed kunnen analyseren en van de troon willen stoten. Minder rust vanwege toegenomen verplichtingen, verzoeken en kansen buiten de sport. De keerzijde is dat iedereen iets van je vindt en dat je op je tellen moet passen.

Je kunt je familie niet kiezen. Als je erover nadenkt is het bijna eng. Beklemmend? Je kiest je familie niet uit, ze zijn er gewoon. Altijd. Ik denk daar wel eens over na. Hoe vanzelfsprekend is het dat ik van ze houd? Wat maakt dat ze een streepje voor hebben? En zit ik echt vast aan mijn familie? Het is nogal wat. Familie gaat levenslang mee. Het is de krachtigste tegelijk de meest kwetsbare band. We maken er deel van uit, tegen iedere prijs.’ of we willen of niet. Maar wat is dat dan? Al eeuwen zeggen mensen dat bloedrelaties de meest stabiele, onvoorwaardelijke en liefdevolle relaties zijn. Alles is familie, is familie ook alles?

Vol bewondering kijk ik altijd naar ondernemers met een familiebedrijf. Het lijkt me pittig om. bijvoorbeeld na een zakelijke onenigheid, de volgende dag gezellig gezamenlijk op een verjaardagsborrel van een familielid te zijn. Ik kan me voorstellen dat het werken met familie veel met het opzij zetten van je eigen ego te maken heeft. En met het elkaar een succes of ‘de overwinning’ gunnen. Het voelt lastig en prachtig tegelijk.

Mijnheer Bloemers...uw bedrijf is net een winkel van sinkel... Aldus de 2 huisbankiers die ik het afgelopen decennium als partner heb mogen rekenen. En geloof mij, dat bedoelden ze niet altijd positief.

Een bekend gezegde luidt:“De eerste generatie bouwt een bedrijf op, de tweede generatie bouwt het familiebedrijf uit, en de derde generatie breekt het familiebedrijf af.”

Groen is poen? Laat ik eens een vraagteken achter deze stelling zetten. Is dat wel zo? Ik vraag het mij echt af. Waarom? Lees even verder.

Dat angst monsters van mensen maakt is in de afgelopen dagen wel gebleken. De supermarkt, het middelpunt van de samenleving. Vitaler en zichtbaarder dan ooit. Daar werd gehamsterd voor het het leven, vlogen mensen elkaar aan voor desinfectie en werd er gevochten om toiletpapier.

Dat geldt – op het moment dat ik dit schrijf - in ieder geval voor de hoveniersbedrijven die in deze bijzondere tijden buiten vrolijk doorwerken.

Eerlijk gezegd had ik tot voor kort nog niet echt een hele duurzame bril op. Toen ik meedeed met de 'Nudge Leadership Challenge’ vanuit Rabobank rond het thema kwam het besef binnen: er moet écht wel iets veranderen!

De uitgever overvalt mij vandaag (23 maart) met een kindly reminder om de column in te leveren. Straal vergeten! Mijn echtgenote en ik hebben sinds anderhalve week griep en naar het zich laat aanzien van het Corona virus. Elke keer denk je: “Nu zijn we er door“, dan krijg je weer een klap met de hamer. We zitten nu een week met twee kinderen opgehokt in quarantaine en het is nog niet voorbij.

Met permissie van de hoofdredactie kaap ik het thema van deze editie, Groen is poen.

Vandaag aandacht voor een dagelijkse ergernis, ook voor uw columnist: de verkeers- opstopping in Haarlem.

Grenzeloos ondernemen, bij mij roept dit direct twee heel verschillende dingen op. Het klinkt natuurlijk als iets groots en positiefs, zo van; uitbreiden, uitbouwen, zaken doen met China of nog romantischer locaties in het buitenland. De titel van een goed boek ‘de grenzeloze ondernemer’, Je ziet de ondernemer starten met een goed plan en in het laatste hoofdstuk terugkijken op een groot internationaal succes. Ik zou ‘m lezen!

Dat klinkt gaaf: grenzeloos ondernemen. Komen bij jou ook de beelden op van vliegtuig in, vliegtuig uit? Een platinastatus bij de luchtvaartmaatschappij? Een prachtig kantoor in New York of met jouw product op een grote beurs in Shanghai? Een nevenvestiging in Kortrijk?

Dertig jaar nog maar... Dertig jaar geleden viel de Berlijnse muur en zegevierde ook het kapitalisme en het internationaal zakendoen. De grens der grenzen was niet meer, Oost- en West-Duistland werden weer één en Europese samenwerking kon verder uitbreiden.

Even terug naar afgelopen november. Het Nederlands Elftal heeft zich net geplaatst voor het EK voetbal. Er komt nog één kwalificatieduel, waarvoor aanvoerder Virgil van Dijk zich afmeldt. Georginio ‘Gini’ Wijnaldum wordt aangewezen als vervangend aanvoerder.

Ik was 17 en had al twee auto’s! Als jongere was het gewoon dat je een autootje voor weinig kocht en ermee ging rijden. Ik kocht er gelijk drie en daar maakte ik twee redelijk goede van. Velen jaren werkte ik voor de auto-industrie, aan de pr-zijde wel te verstaan, werkte voor allerlei automerken en daarnaast was ik jarenlang actief als autosporter.

Zo, in het laatste nummer van het jaar heeft de uitgever een thema gekozen waar je eigenlijk niks mee kan.Wat is dat nou: Grenzeloos ondernemen?